کنترل قند خون ضعیف در طولانی مدت در بیماران دیابتی که دچار تروما شده اند، خطر مرگ و عوارض مرتبط با تروما را افزایش می دهد
18 دسامبر 2019 - یک مطالعه ی جدید نشان داد در بیماران مبتلا به دیابت که دچار تروما شده اند، کنترل طولانی مدت ضعیف تر قند خون با خطر بیشتر مرگ و عوارض ناشی از تروما ارتباط دارد.
براساس تحقیقات جدیدپرفسورJan O. Jansen ، دانشیار جراحی و همکارانش در مرکز ترومای بیرمنگام (UAB) در دانشگاه آلاباما ، در بیماران دیابتی که دچار تروما شده اند و کنترل طولانی مدت قند خون آنها ضعیف است، خطر ابتلا به ذات الریه، نارسایی کلیوی، عفونت مجاری ادراری و مرگ بیشتر است. آنها معتقدند كه ارزیابی كنترل طولانی مدت دیابت(هموگلوبین A1c) ممكن است به ارزیابی خطر عوارض برای بسیاری از بیماران دیابتی كه در مراكز تروما در بیمارستانها تحت مراقبت هستند، كمك كند.
سطح بالاتر HbA1c منجر به خطرات بالاتر در بیماران تروما می شود
این مطالعه بر روی تقریباً 26000 بیمار بستری شده در مراکز تروما بین سالهای 2011 تا 2018 انجام شد. داده های هموگلوبین A1c- شاخص اصلی قند خون و کنترل دیابت در طولانی مدت- همه ی افراد شرکت کننده،در دسترس بود.
براساس سطحHbA1c ، حدود 69 درصد از بیماران به عنوان غیر دیابتی یا با کنترل قند خون "عالی" طبقه بندی شدند. 23 درصد دیگر از بیماران کنترل قند خون "خوبی" داشتند ، در حالی که 4.6 درصد "کنترلی متوسط" و 3.5 درصد کنترل "ضعیفی" داشتند. میزان مرگ و میر و عوارض عمده مربوط به تروما برای بیماران در گروههای مختلف کنترل قند خون مشخص شد.
بیماران غیر دیابتی یا با کنترل قند خون عالی نسبت به سایر گروهها، جوانتر بودند. بعد از تنظیم سن و ویژگی های جراحت، گروه کنترل غیر دیابتی/ یا با کنترل عالی قند خون، روزهای کمتری را در بیمارستان، در بخش مراقبت های ویژه و تحت تهویه مکانیکی در مقایسه با افرادی با کنترل قند خون خوب، متوسط یا ضعیف، سپری کردند.
چندین خطر دیگر در گروههایی با سطح HbA1c بالاتر وجود داشت و برخی از این خطرات با کاهش کنترل دیابت، افزایش یافته بود. به عنوان مثال، خطر نسبی پنومونی در بیمارانی که کنترل قند خون خوبی داشتند ، 25 درصد بیشتر بود اما برای کسانی با کنترل قند خون ضعیف تا بیش از 50 درصد افزایش می یافت.
یک الگوی مشابه برای آسیب حاد کلیوی (کاهش ناگهانی عملکرد کلیه) مشاهده شد، این خطر برای بیمارانی با کنترل ضعیف قند خون بیش از سه برابر بیشتر بود. همه بیمارانی که کنترل قند خون آنها کمتر از حد عالی بود، در معرض خطر بالاتری برای عفونت دستگاه ادراری بودند. بیمارانی با کنترل قند خون پایین تر، همچنین تمایل بیشتری برای ابتلا به سپسیس داشتند اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.
بیمارانی که کنترل گلیسمی بدتری داشتند همچنین در معرض خطر بالاتری برای مرگ و میر قرار داشتند. در مقایسه با بیمارانی با کنترل عالی دیابت، خطر نسبی مرگ برای گروه دارای کنترل خوب 33 درصد و در گروه کنترل متوسط و ضعیف حدود 50 درصد بود( خطر مطلق مرگ و میر در گروه هایی با کنترل دیابت کمتر از عالی، از 2.6 تا 0.5 درصد بالاتر بود.)
برخی از این ارتباطها با توجه به سن متفاوت بودند: افزایش خطر ابتلا به ذات الریه فقط برای بیمارانی با سن 60 سال یا بالاتر، قابل توجه بود، در حالی که خطر صدمات حاد کلیوی و عفونت ادراری بطور عمده در بیماران جوان دیده می شد.
دیابت و تروما در ایالات متحده رایج هستند، مطالعات قبلی تخمین زده اند که هفت تا نه درصد از بیماران بستری در مراکز ترومای ایالات متحده ممکن است به دیابت مبتلا باشند. اگرچه افزایش حاد قند خون(کوتاه مدت) با افزایش خطرات در بیماران تروما ارتباط دارد، اما تاکنون در مورد اثرات کنترل طولانی مدت دیابت اطلاعات کمتری در این زمینه وجود داشت.
این مطالعه ی جدید شواهدی را ارائه داد که نشان می دهد کنترل طولانی مدت ضعیف قند خون - HbA1c بالاتر- با افزایش خطرات پیامدهای منفی در بیماران دیابتی که دچار تروما شده اند، مرتبط است. دکتر جانسن و همکارانش نتیجه گیری کردند که بررسی معمول سطح HbA1c باید به عنوان بخشی از آزمایشات خون در هنگام بستری، برای تمامی بیماران و بویژه برای بیمارانی که دچار تروما شده اند، مورد توجه واقع شود، به خصوص از آنجایی که دیابت تشخیص داده نشده، متداول است.
منبع:
Rajaei, M. et al. (2019) Impact of Glycemic Control on Risk of Mortality and Complications in Trauma Patients. SHOCK®: Injury, Inflammation, and Sepsis: Laboratory and Clinical Approaches. doi.org/10.1097/SHK.0000000000001466
https://www.news-medical.net/news/20191218/Worse-long-term-control-of-blood-sugar-increases-risks-in-diabetic-trauma-patients.aspx